De cijfers van armoede stijgen, terwijl de zakken zo diep zijn in Nederland. Stormkamer wil het daarover hebben. Wat doet bestaansonzekerheid, of armoede, met een mens? Hoe zit het met kansenongelijkheid? En wat is het effect ervan op hoe wij met elkaar samenleven?
Nico Pelt
Nico (74) woont samen met Kitty in Heerlen-Zuid. Ze zijn ruim 50 jaar getrouwd en hebben drie zonen. Ondanks dat hij zelf nooit in bestaansonzekerheid heeft geleefd, is hij zijn hele leven direct of zijdelings betrokken geweest bij armoede. Via een vriendin kreeg hij de vraag zijn bijdrage te leveren aan ‘De Ontmoeting tussen Alles of Niets’.
Wat motiveert jou om het gesprek aan te gaan?
De kloof tussen bevolkingsgroepen wordt alleen maar groter. Dat is mede het gevolg van het populisme en het beleid van de afgelopen jaren. Noem mij één punt in het partijprogramma van een populistische partij dat iets doet om de bestaanszekerheid van de mensen die het echt nodig hebben te verbeteren. Er wordt helemaal niets aan gedaan. Dat vind ik één van de ergste dingen van onze tijd. Waar zijn we mee bezig? Ik snap dat we het probleem niet één-twee-drie kunnen oplossen, maar laten we op zijn minst weer oog hebben voor elkaar.
"Om volgende generaties gelijke kansen te bieden, zul je mensen die anders zijn dan jijzelf op zijn minst moeten leren kennen, van mij part met een klein beetje dwang."
Hoe kunnen we dat doen?
Om volgende generaties gelijke kansen te bieden, zul je mensen die anders zijn dan jijzelf op zijn minst moeten leren kennen, van mij part met een klein beetje dwang. Onbekend maakt onbemind, dat is waar het populisme op drijft. Ik ben katholiek opgevoed. Dat praktiseer ik niet meer, maar de gemeenschapszin die bij het geloof hoorde, is één van de dingen die ik mis. Mijn vader, die een bakkerij had, kreeg met Kerstmis van de pastoor een lijstje met namen van mensen die niets hadden en daar bracht hij een pakket naartoe. Dat was toentertijd heel gewoon. Waar is die naastenliefde gebleven? Heb oog voor elkaar. Iemand die in de goot ligt, behoor je te helpen. Punt.
Je zegt dit vanuit een luxe situatie?
Ik voel me geprivilegieerd over mijn leven in Heerlen-Zuid en besef dat ik geluk heb gehad dat mijn wiegje in Molenberg stond. Tijdens mijn jeugd en daarna heb ik tot tevredenstellende hoogte alles kunnen doen wat ik wilde. Ik heb te doen met mensen die zich aan de andere kant van de kloof bevinden en probeer op verschillende manieren mijn bijdrage te leveren. Tegelijkertijd moet ik toegeven dat ik voldoende middelen wil hebben om te genieten van mijn pensioen en de dingen die ik leuk vind om te doen. Maakt me dat een egoïst?
"Ik voel me geprivilegieerd over mijn leven in Heerlen-Zuid en besef dat ik geluk heb gehad dat mijn wiegje in Molenberg stond."
Waarom moet iedereen ‘De Ontmoeting tussen Alles of Niets’ gaan zien?
De scheidslijnen tussen arm en rijk zijn erg goed zichtbaar in Heerlen. De leefwerelden van mensen die in Heerlen-Zuid wonen en bewoners uit Heerlen-Noord liggen mijlenver uit elkaar. Ze ontmoeten elkaar bijna niet. Met kansenongelijkheid als gevolg. Deze voorstelling faciliteert ontmoetingen tussen twee uitersten, wat ik erg mooi vind. Op deze manier krijgen we weer oog voor elkaar en gaan we elkaar beter begrijpen.
"De leefwerelden van mensen die in Heerlen-Zuid wonen en bewoners uit Heerlen-Noord liggen mijlenver uit elkaar. Ze ontmoeten elkaar bijna niet."
