Ontmoetingen op het snijvlak van theater en maatschappij
Voor Stormkamer is het een levensmissie:
Het creëren van ontmoetingen die leiden tot theatervoorstellingen
Over thema’s die ieders aandacht verdienen
Verwacht geen hapklare brokken, wel een happening
Waarin we met publiek en de spreker onderzoeken waar het schuurt
Waar zit het snijvlak van verwondering, verrijking, taboe, afgrijzen, en de ontmoeting?
We zetten unieke mensen en hun verscholen gedachten en verhalen in de spotlight
Belichten verschillende waarheden
En daarmee onderzoeken we de complexiteit binnen thema’s
Op zoek naar gevoelens die beklijven
Waardoor we onze blik op de wereld kunnen verruimen
En wij de ontmoeting tot kunst verheffen
DeStormkamer maakt via een drieluik theaterproducties vanuit een thema. Als start De Salon, een theatrale samenkomst waarbij je opmerkelijke stadsgenoten ontmoet. Daarna De Ontmoeting, een performance waar je kennismaakt met het verhaal van een persoon. Eindigend met Het Sluitstuk – de ontmoeting van verschillende personages in een mozaïekvertelling.
Vorige
Volgende
Hanna studeerde af aan de regieopleiding van Toneelacademie Maastricht en initieerde in 2011 het gezelschap TgNomen. Vanaf 2018 verving ze voorstellingen door stormkamers en doet dat sinds 2019 onder de gezelschapsnaam Stormkamer. Ze ontwikkelde de Stormkamer-methode. Deze aanpak ontleedt een maatschappelijk vraagstuk in vier stappen: de Tafel, De Salon, de Ontmoeting en het Sluitstuk. Lees meer over de Stormkamer-methode.
Stormkamer is actief in vier Brabantse steden en werkt daar met verschillende partners samen: in thuisstad Breda met Chassé Theater en Podium Bloos, in Helmond met Het Speelhuis, in Roosendaal met De Kring en in Tilburg met Schouwburg Concertzaal Tilburg.
3 essays: de Stromkamermethodiek
De totstandkoming van de stormkamermethode legt Hanna vast in drie essays. Hierin beschrijft ze werkmethode, tussentrajecten, de rol van een stadsdramaturg, het belang van partners en do’s en dont’s. Deze documenten zijn openbaar en kunnen door andere theatermakers worden ingezet om een maatschappelijk fundament te creëren onder hun werk, een stedelijk netwerk op te bouwen en nieuw publiek te verbinden aan dat werk. Het streven is om eind 2021 alle drie de essays online beschikbaar te hebben.
In dit eerste essay van Hanna uit 2017, beschrijft ze hoe ze met haar werk in het open veld laveert tussen de sociale kunst, zoals community art, en de autonome kunst, die je veelal terugvindt in musea.
In Hanna’s tweede essay uit 2019, beschrijft ze haar fascinatie voor de scheidslijn die de maatschappij hanteert tussen fictie en non-fictie. Dit leidde tot de ontwikkeling van de stormkamermethode: hierin worden verschillende percepties in vier stappen bij elkaar in één ruimte gebracht.
Dit essay volgt binnenkort.
