Wow! Wat een voorstelling. Jullie doen jullie naam eer aan: Stormkamer. En in die stormkamer ook nog eens chirurgisch nauwkeurig. Ik ben intens geraakt. Dank jullie wel. Diepe buiging voor jullie hele team! We willen graag met jullie doorpraten. Over wat er meer mogelijk is.

Wat een prachtige voorstelling was dat vanavond! Ik ben net terug van het Corneliushuis en onder de indruk. De discussie triggerde me, waarom laten we het gebeuren dat zoveel mensen nauwelijks rond kunnen komen. Wat ik persoonlijk denk is dat er veel meer bereidheid zou zijn om anderen te helpen als we meer zouden weten hoe dan. Het heeft me aan het nadenken gezet en ik ga op zoek naar een manier. Dank jullie wel en veel succes!

“Op een subtiele manier haalt Van Mourik Broekman aannames onderuit. Zonder dat het geforceerd aandoet worden verhalen verbeeld door uitbundige scènes die wrang, kitscherig of pathetisch kunnen zijn. Het is een heldere punt achter een zeer interessant project."

Een kosmische ontmoeting: Intimiteit en medemenselijkheid voeren de boventoon in deze georkestreerde collisie. De regisseur laat de frictie tussen haar twee spelers langzaam opbouwen en laat ze tevens eigenhandig hun ideale wereld met lampen en engelenvleugels creëren.

“Van mijn stoel geblazen, tot op het bot geraakt! Alles wat theater hoort te zijn naar mijn mening: verwondering, ontroering, interactie, spelplezier, aanzetten tot denken en zo oneindig veel meer. Wat kan theater toch vreselijk mooi zijn!”