Het Sluitstuk maakt de impact van het onderwerp op onze manier van samenleven theatraal zichtbaar. Als het voorgaande komt hier samen. In een performance rijgen we losse fragmenten en scenes aan elkaar. Dat verloopt hakkelend en haperend, net zoals in het echte leven. Twee stappen vooruit, één achteruit. De vorm is onzeker, de inhoud ontegenzeglijk.
Het Sluitstuk lijkt een slot, maar is slechts een punt waarna een nieuwe zin start. Het is de opmaat naar een volgend thema waarin de cyclus van de stormkamer-methodiek weer van voor af aan start. Een perpetuum mobile.