De cijfers van armoede stijgen, terwijl de zakken zo diep zijn in Nederland. Stormkamer wil het daarover hebben. Wat doet bestaansonzekerheid, of armoede, met een mens? Hoe zit het met kansenongelijkheid? En wat is het effect ervan op hoe wij met elkaar samenleven?
Raymond van Beek
In dit deel lees je het verhaal van Raymond. Hij woont in Breda Noord, waar hij Hanna ontmoette, die op zoek was naar informatie over ongelijkheid en armoede. Sindsdien voeren ze samen een doorlopend gesprek over dit thema. Raymond belandde van een baan bij een bank en samenwonend in het centrum van Breda op straat. Hoe zette hij dit moment in zijn leven om naar iets positiefs?
Wanneer ben jij in leven bestaansonzeker geweest?
Toen ik dakloos was en ik niet wist hoe ik de dag door moest komen. Ik was lamgeslagen. Daarvoor had ik een goede baan bij een bank en opeens stond ik op straat. Er ging zoveel door mijn hoofd, ik wist niet meer hoe ik verder moest; hoe krijg ik eten op tafel? Hoe los ik mijn schulden op? Op een gegeven moment wist ik totaal niet meer hoe ik uit de situatie kon komen. Vandaar die sjaal om mijn nek…
"Op een gegeven moment wist ik totaal niet meer hoe ik uit de situatie kon komen. Vandaar die sjaal om mijn nek..."
Was dat voor jou het dieptepunt?
Gek genoeg niet. Het dieptepunt was het besef dat ik het niet alleen kon oplossen. Wat ik heel vernederend vond, was dat ik terug moest naar mijn ouders. Terug naar een plek waar ik eigenlijk niet wilde zijn.
Hoe verging het je daarna?
Ik probeerde mezelf moed in te praten en zei tegen mezelf: ‘Raymond je hebt bij banken en verzekeraars gewerkt, dit kun jij oplossen!’ Ik heb mijn financiële situatie op een rijtje gezet, een Excel sheet gemaakt en dat aan mijn maatschappelijk werker overhandigd. Die zei heel enthousiast: ‘dit ga ik aan mijn collega’s laten zien, dit heb ik nog nooit gemaakt.’ Gek genoeg trok ‘het systeem’ me weer naar beneden. Nadien zag ik pas wat het probleem is: als je op straat leeft of hebt geleefd, ben je opeens een mislukkeling. Je krijgt een stempel en bent de grootste loser van de stad. Ondanks je verleden, een opleiding of een goede baan…
Wat was het kantelpunt?
Vrijwilligerswerk was mijn redding. Ik woonde in een straat in de Hoge Vucht die de ‘WC Straat’ werd genoemd en waar mensen letterlijk hun afval dumpten. Samen met de woningbouw en twee buurvrouwen begon ik een afvalproject. Toen besefte ik dat ik er weer toe deed en mijn leven nuttig kon maken. Zo begon mijn leven er gaandeweg weer fijn uit te zien. ‘Het systeem’ zag me weer staan en langzaamaan loste mijn ellende op
"Als je op straat hebt geleefd, ben je opeens een mislukkeling. Ondanks je verleden, een opleiding of een goede baan..."
Wat is jouw doel?
Ik heb mijn ervaringen omgezet in iets positiefs en ben een opleiding tot budgetcoach gaan volgen. Nu ondersteun ik mensen die hulp kunnen gebruiken bij armoede, schulden of andere financiële zaken. Ik begrijp hen, weet wat ze doormaken en laat hen inzien dat ze ertoe doen.
Waarom moet iedereen De Ontmoeting tussen Alles of Niets gaan zien?
Omdat het voor veel mensen toch een taboe is. Vandaag de dag leven er meer mensen die dakloos zijn en toch een baan hebben. Het is dan makkelijk om te zeggen: “je moet dit, of je moet dat.” Eigenlijk zou het makkelijk moeten zijn om over bestaansonzekerheid te praten. Dat doen we in deze voorstelling; open en eerlijk vertellen we over elkaars leven. De levens van Hanna en mij verschillen en hebben ook overeenkomsten. Uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde. Hopelijk gaat deze voorstelling bijdragen aan meer begrip voor beide kanten!
