Op 26 november in Roosendaal en op 3 december in Helmond speelden wij de laatste keer De Rechtbank. Er is geen project geweest dat thematisch zo volledig het hele werk van Tg Nomen overkoepelde. Waarom oordelen wij over elkaar? Dit was een rasechte Stormkamer waarbij publiek werd betrokken, ontregeld en tot nadenken gezet.
Daarnaast was het niet alleen onze laatste Rechtbank, ook was het onze eerste keer in Helmond en Roosendaal. Een ontgroening, een première, een kennismaking. Zwetend zenuwachtig was ik. Wat als ze het ongelooflijk stom vinden, wat als ze mij stom vinden, wat als het geheel als een kaartenhuis in elkaar stort. Als een klein meisje die haar eerste schooldag had liep ik door de theaters. Vlak voor aanvang wou ik niets liever dan weg rennen. Elke dag ben ik bang voor de oordelen van anderen, ik vraag me af waarom we dat doen, oordelen over elkaar.
Als een klein meisje die haar eerste schooldag had liep ik door de theaters.
Een beetje onwennig liep het publiek binnen. ‘Moeten we hier gaan zitten?’ ‘Die nootjes, mogen die echt op de grond?’ Ik vraag drie mensen om een gesprek met mij te voeren. Met grote ogen kijkt iedereen mij aan, toch niet gewoon een gesprek? Toch niet ik? Help…
Dan gedurende de avond komt iedereen los, zijn we samen, ontstaat er voor mijn gevoel een soort betrokkenheid. Langzaam word ik op iedereen verliefd. Er wordt gelachen, er wordt gedacht. Advocaat Sprang heeft er geen woorden voor. Marie Claire is van haar apropos. En Lisa, die vecht voor haar ideeën.
Als Raoul, De Boze Blanke Man, begint te spreken merkt iemand in Roosendaal parmant op dat hij inderdaad wel een lul is. Terwijl in Helmond iemand recht uit zijn hart aan Raoul vraagt ‘Gaat het?’, als hij na de storm ingestort zit te hijgen.
We drinken een glaasje Cava nadien, in het decor. We praten, we leren elkaar kort kennen. Dit is waar theater voor mij om gaat. Een gemoedelijk en prikkelend vacuüm waar we elkaar allemaal even in de ogen kijken en zeggen ‘Ik ben hier, waar ben jij?’
Dank jullie voor deze prachtige ervaring.
